Voor naasten

Wanneer iemand die je dierbaar is een eetstoornis krijgt,

staat je leven op zijn kop.

moeder troost dochter 2

Een eetstoornis heb je nooit alleen, het hele gezin lijdt eronder. Als ouder, grootouder, broer/zus, vriend of vriendin, word je plotseling geconfronteerd met een bizarre, nieuwe wereld. Je voelt je machteloos, angstig, boos, gefrustreerd en uitgeput.

Ook voor naasten zijn we er.

Informatie en naastentrainingen

Soms moet je lang wachten voordat een behandeling gestart kan worden. Tijdens deze periode kan de eetstoornis sterker worden en je dierbare steeds meer in zijn grip krijgen. Bij meRecovery bieden we je handvatten om de eetstoornis alvast aan te pakken en in contact te blijven met je dierbare.

Wij helpen jou als naaste door je te leren wat het inhoudt om een eetstoornis te hebben en hoe je als naaste om kunt gaan met de eetstoornis. Waar doe je goed aan: meegaan met het eetgestoorde gedrag of juist niet? Hoe maak je onderscheid tussen je dierbare en de eetstoornis? En waar vind je hulp?

Hiervoor organiseren we bij meRecovery informatiebijeenkomsten en trainingen voor naasten, zowel live op onze locatie in Zeist als online. Kijk in de agenda.

Bekijk agenda

Wil je meer weten, maak je je zorgen of weet je niet wat de beste volgende stap is? Neem gerust alvast contact met ons op. We zijn er ook voor jullie!

Bel of mail ons

Op weg naar de juiste hulp

Als je dierbare een eetstoornis heeft is het belangrijk snel (professionele) hulp te zoeken. Wij kennen wij het zorglandschap voor eetstoornissen goed en kunnen je de weg wijzen als je op zoek bent naar de juiste behandeling voor je dierbare.

Luisterend oor

Tenslotte is het hebben van een familielid met een eetstoornis emotioneel pittig! Kom gerust bij ons langs voor een goed gesprek en een sterke schouder. Even stoom afblazen bij mensen die weten wat je doormaakt. Of wat tips ophalen bij onze ervaringsdeskundigen.

Mocht je niet in de gelegenheid zijn om op locatie langs te komen, dan is (video)bellen ook altijd mogelijk. Mail of bel ons gerust voor een 1-op-1 gesprek, we maken graag tijd voor je.

Informatiebijeenkomst eetstoornis voor naasten

Heeft mijn dierbare een eetstoornis?

Als er sprake is van een eetstoornis is het belangrijk om snel hulp te zoeken. Hoe sneller een passende behandeling wordt gestart, hoe beter voor het herstel.

Stappenplan bij vermoeden van een eetstoornis

  • Ga het gesprek aan met je dierbare

    Toon oprechte interesse in zijn/haar/hun welzijn en oordeel niet. Timing is belangrijk: ga het gesprek aan wanneer de sfeer ontspannen is. Als er sprake is van een eetstoornis, zijn de tijden rondom eetmomenten erg beladen voor je dierbare en geen goed moment om een open gesprek te voeren.

  • Ga naar de huisarts

    Deze kan je dierbare controleren op fysieke waarden. De huisarts kan je ook doorverwijzen naar een andere behandelaar, zoals een (kinder)arts, psycholoog, diëtist of eetstoorniskliniek. Overleg met de huisarts wat het beste past bij jouw dierbare.

  • Verdiep je erin

    Er is veel informatie beschikbaar in de vorm van boeken, websites, Youtube-filmpjes, enzovoort. Wij hebben een aantal interessante links verzameld, klik hier om die te bekijken.

  • Volg informatiebijeenkomsten en trainingen voor naasten

    Bijvoorbeeld bij Stichting Kiem (Eerste Hulp bij Eetstoornissen) en bij de herstel- en inloophuizen zoals meRecovery. Bekijk hier onze agenda.

  • Neem contact op met ons

    Twijfel je nog of heb je andere vragen? Bel of mail ons gerust, we helpen je graag op weg. 

Contact

 

Ervaringsverhalen van naasten

"Met de ziekte van onze dochter kwam ons leven in een rollercoaster terecht. De eetstoornis had haar in z’n greep en niets wat wij deden leek te helpen. Buiten ons gezin begreep niemand wat voor impact het had, op haar en op ons. We voelden ons alleen, gefrustreerd en heel erg machteloos. Gelukkig bood een training ons handvatten hoe we met de eetstoornis konden omgaan. Sindsdien begrijpen we meer wat zij moet doormaken en kunnen we haar ondersteunen bij het beter worden."

 

“Ik had al een tijdje het gevoel dat er iets niet in orde was: mijn dochter at steeds vaker alleen haar maaltijden, trok zich terug omdat ze ‘druk’ of ‘niet lekker’ was, kreeg donkere kringen onder haar ogen, droeg twee truien over elkaar heen (en rilde nog steeds van de kou), liet zich niet aanraken. Totdat ik een bord eten terugvond in de prullenbak… Toen ik haar daarmee confronteerde, brak ze. Alles kwam eruit: de angst voor het eten, dat ze niet meer kon stoppen met afvallen, de paniek als ze een ‘vetrolletje’ zag. Ze was mager geworden, maar voelde zich nog steeds veel te dik. We keken elkaar aan en ik wist: dit is echt serieus mis.”

Jessica, moeder van dochter met anorexia